Şiir
Beni Öp Sonra Doğur Beni
Şimdi utançtır tanelenen
Sarışın çocukların başaklarında.
Ovadan gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan
Çeviriyor o küçücük güneşimizi.
Taşarak evlerden taraçalardan
Gelip sesime yerleşiyor.
Sesimin esnek baldıranı
Sesimin alaca baldıranı.
Ve kuşlara doğru fildişi: rüzgarın tavrı.
Dağ: güneş iskeleti.
Tahta heykeller arasında
Denizin yavrusu kocaman.
Kan görüyorum taş görüyorum
Bütün heykeller arasında
Karabasan ılık acemi – uykusuzluğun sütlü inciri –
Kovanlara sızmıyor.
Annem çok küçükken öldü
Beni öp, sonra doğur beni.
Önceki Şiir << Afyon Garındaki | Bir Çiçek >> Sonraki Şiir |
Added by