Benim Nefsim
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok, yüzünden düştüğüm derde;
Yesem de “toprakla karışık kepek…”
Güneşle bir tutsam girmez hizaya;
Dar bulur, sığmam der, dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya;
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!..
| Önceki Şiir << Bendedir | Mernuş >> Sonraki Şiir |
Added by
Mecnun Yürü bre ehli deve endamını göreyim. Sensiz geçen gecelerin ecdadını sikeyim. Mecnun gibi top muyum bir am ...
Sanat Yalnız senin gezdiğin bahçede açmaz çiçek, Bizim diyarımızda bin bir baharı saklar! Kolumuzdan tutarak sen istersen bizi ...
Yalnızlık Güneş batmakta... Ovada gecenin Gölgeleri büyür, büyür, sararır... Ağaçlıklar, akan sular bir serin Rüzgar ile dalgalanır, kararır. Kuşlar ötmez ...
Bahar Rüzgarı Aydınlatır sıcak güneş Ormanları, tarlaları... Es, baharın hoş rüzgarı! Ey baharın hoş rüzgarı, Kırlangıçlar nerde şimdi? Kış gelince gitmişlerdi... Kar ...
Ağlayan Çocuklar Kafesli evlerde ağlar çocuklar, Odalarda akşam olurken henüz. O zaman gözümün önünde parlar, Buruşuk buruşuk, ağlayan bir ...
Lavinia Sana gitme demeyeceğim. Üşüyorsun ceketimi al. Günün en güzel saatleri bunlar. Yanımda kal. Sana gitme demeyeceğim. Yine de sen bilirsin. Yalanlar ...
Parıltı Ateş gibi bir nehir akıyordu Ruhumla o ruhun arasından Bahsetti derinden ona halim Aşkın bu unutulmaz yarasından. Vurdukça bu ...
Ağa Camii Havsalam almıyordu bu hazin hali önce Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce Dertli bir çocuk ...
Benim Nefsim
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok, yüzünden düştüğüm derde;
Yesem de “toprakla karışık kepek…”
Güneşle bir tutsam girmez hizaya;
Dar bulur, sığmam der, dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya;
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!..
Kimler Neler Demiş?